Crni sam labud sred bare svoje
sto skriva perje
od onih kad dodju,
takvi su ljudi jata ne vole
uvijek se dive poslednjoj selici
zasto ne ode...
Kad ptice vole
krila se sklope
pa tuzno prebiru mrtvu vodu
trazeci sjenu koja nestade u vremenu...
Crni sam labud koji se trudi
jos jednom zaplivati
al' ne ide
bez tebe prosjak sam
koji bjezi od svoje sjene...
Nek si mi dobro moj labude bijeli
pusti krila pa poleti
nemoj kao ja cekati
ljubav do vjecnosti...
