Oprosti mi
sto brsljan oko srca vezes,
sto tugom kafu sladis...
Oprosti mi
sto sjenka samoce uz tebe seta,
sto u tebi srecne zene nema...
Oprosti mi
sto pusta zemjica si postala,
sto tvojim nebom nema vise ptica...
Oprosti mi
sto mirisnu ruzu ledom okivas
sto tijelo dajes a usne grizeci bolom sakrivas...
Oprosti...
Ne krivi me
sto sam postao sjena od kada tebe nema
i sto suze za mnom places
a moje ne cujes...
