Sakrit cu se
u naj udaljenijem kutu
kreveta tvoga...
i mirisat cu Ti
poput propupalog jorgovana...
Pod stopalima tvojim bosim
biti cu meka prostirka
koja te vodi
put odsjaja u ogledalu
tamo ces naci
moje usne boje zrelih jagoda...
U sivilu neba
pomijesat cu dugine boje,
iscrtati lice tvoje,
obrise tvoga tijela
okovat cu vecernjim zvijezdama
da mi sjaje...da ih grlim,
da ih imam kao Tebe...
Zelim da budes moja jedina ptica
koja leti pod burom i olujom,
pati,
boli,
voli...
ali zeli doci do svog smiraja...
zeli sletjeti na ostrvo gdje njen Andjel spava...
Zasit cu sve tvoje bolne rane
da iz njih vise krv ne lipti,
opravdati noci besane
pred nebom koje ce da se stidi,
i reci...
"pocetak je moja ljubavi
onda kada se pocne smrtno da voli"...
